«بسم الله الرحمن الرحیم»
راوی می گوید به حضرت صادق علیه الصلاه و السلام عرض کردم که مردم روایت می کنند کسی که زیارت کند حضرت سید الشهدا علیه الصلاه و السلام را برای او حج و عمره ای خواهد بود.
حضرت فرمودند به خدا سوگند کسی که زیارت کند آن حضرت را و به این فضلیتی که ما برای آن حضرت ذکر کردیم قائل باشد و آن این است که تمام گناهان گذشته و آینده او آمرزیده میشود به شرط اینکه به این نقطه عارف باشد اگر کسی به این نقطه نرسیده باشد به همان اندازه حج و عمره برایش کافی است.
حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام فرمودند کمترین مقدار از پاداش برای زیارت قبر اباعبدالله علیه السلام برای آن شخص که عارف به حق آن حضرت باشد و حرمت آن حضرت را در این فضیلت بجای بیاورد و معتقد باشد و عارف به ولایت ایشان باشد ،اگر این سه عرفان در وجود او نشسته باشد(عرفان به حق ایشان،عرفان به حرمت و ولایت ایشان) کمترین مقدار که از آن کمتر نیست این است که گناهان گذشته و آینده او آمرزیده می شود.نه اینکه این حد بالای مساله باشد.
در بعضی جاها هست که کلمه مبارکه “الله” نیست “غفرالله” نیست .بلکه ” غُفِرَ لَهُ ” و ” یُغْفَرَ لَهُ ” است.و در بعضی جاها هم «غَفَرَ اللَّه له مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبه وَ مَا تَأَخَّرَ»
هست. جایی که فاعل “غفر”، اسم جلاله “الله” ذکر میشود مغفرت نسبت داده میشود به ذات باری تعالی، « هوالغفار».
آنجایی که نسبت داده نمیشود این یک معرفت خیلی بالایی میخواهد لذا «أَدْنَی مَا یُثَابُ بِهِ زَائِرُ ….» هم میفرمایند. این غفاریت را چه کسی انجام میدهد” یغفر” یا “غفر” ؟ این خیلی معرفت میخواهد که این غفاریت از کجا پا می شود.
غفاریت ظهورش در چیست در کدام موجودی است ؟
این خاک کربلا است که غفار است؟ آن حرکتی که به جا می آورد یعنی مشئی که از آن صورت میگیرد آن غفار است ؟ هوا و فضا ،غفار است ؟ آن بقعه و بارگاه و ضریح غفار است ؟ یک چیز اینجوری هست در مقام معرفت ، وقتی غُفِرَ و یُغْفَرَ گفته می شود ظهور غفاریت از منتسبات حضرت سید الشهدا علیه السلام است.چی اینکار را می کند؟ چه موجودی غفاریت را روی این انجام می دهند؟ ملائکه موکل این غفاریت را روی این انجام میدهند ؟ این را اگر خداوند لطف کند و مرحمت کند عارِفا بِحَقِّهِ این را کسی همه ابعادش را به او بدهند میفهمد که غفاریت مال چیست.
همانطور که در خواص زیارت به یک کسی می گویند به اندازه حج عمره ثواب نصیبت شده و به دیگری می گویند به اندازه هفتاد حج عمره به دیگری میگویند به اندازه صدتا حج عمره ثواب نصیبت میشود و به هر کسی به یک اندازه ای می فرمایند و آثار و چیزهای دیگر هم می فرمایند ،این مال اختلاف معرفت در اشخاص است.معرفتشان مختلف است به اندازه معرفتشان می فرمایند.اینجا هم که به صیغه مجهول غُفِرَ و یُغْفَرَ ذکر شود و فاعل ذکر نشود مغفرت منسوب به چه کسی هست، معلوم نیست.آن کسی که معرفتش از همه کمتر باشد و دیگر از آن کمتر معرفت نباشد او “غفرالله” می فهمد ،خیال میکند اینها کارهای خداست. وقتی که آن روایت را ما قبول کنیم ” مَنْ زارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ علیه السلام بِشَطِّ الْفُراتِ، کانَ کَمَنْ زارَ اللهَ …” اگر خاک را زیارت کنی، چشمت به همان آن خاک بیفتد مثل این است که خدا را در عرش زیارت کردی.خوب در این طرف مغفرت هم همینجوری است .نکنه مغفرت هم مال خاک است ؟؟ نکنه که نه ، قطعا مال خاک است این به حسب معرفت بستگی دارد. “خاک قبر حسین علیه السلام غفار الذنوب است.” این معرفت را اگر کسی دارد خوش بحالش. برای همین هم غُفِرَ و یُغْفَرَ دارد.
یک کسی که به قصد زیارت امام حسین علیه السلام مشرف میشود و نیت زیارت دارد و یک کسی هم از آنجا عبور می کند و قصد زیارت ندارد اما عارف به حق امام حسین علیه السلام است.
در آن کسی که عارفا بحقه هم نیست باز مسائلی هست که ناخودآگاه بر آن خاک میگذرد ،خودش نمیداند غباری از آن خاک بر سر و صورتش می پاشد مثل قضیه خلیعی رضوان الله تعالی علیه، که یک ناصبی عنود است،عارف بحقه نیست که هیچی جزو اعضای اعداء آل محمد علیهم السلام هم هست خودش و پدرش و دودمانش ناصبی هستند اصلا به قصد این آمده که زائران امام حسین علیه السلام را بکشد مال آنها را ببرد خوابش برده و یک خاکی از زیر پای مرکب زوار امام حسین علیه السلام، خاک پای قافله زوار، حرکت کرده بر بدن او نشسته او می بیند در جهنم نمی سوزد. او عارفا بحقه نیست عناد هم دارد و خاک کربلا هم هنوز نیست خاک زیر پای مرکب زاوری است که میروند کربلا که می بینید در آتش جهنم نمی سوزد. این روایت ها حد بزرگ مطلب نیست یعنی نگویید تمام شد از روایت خلیعی باز هم لطیفتر حرف داریم.اما استعداد میخواهد .عارفا بحقه بشود تا بعد بقیه اش را بگوییم .در هر بعدی باید عارفا بحقه بشود.
کسی که قصد زیارت ندارد و نیت هم نمی کند فقط عبور می کند از آنجا ،هم گناهان گذشته و آینده اش بخشیده میشود.
غباری کز سر کوی تو برخاست
و زان خاک، آب حیوان آفریدند
روایت های داغ در زیارت ،از آقا موسی بن جعفر علیهما السلام است.
راوی می گوید به حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام عرض کردم بعضی از عوام شیعیان می آیند (قصد زیارت ندارند )کنار قبر سیدالشهداء علیه السلام وقتی میرسند یک نوحه ای سر میدهند و گریه ای …زنهای آنها(مخصوصا عوام عربها اینگونه اند ) یک جیغی میکشند و غذایشان را می آورند می خورند (مثل پیک نیک های امروز) .(راوی، زبان انتقاد داشت گفت کسی که می آید اینجا باید مواظب باشد).
حضرت فرمودند بله شنیدم .یا قائد هر کس آنجا عبور کند و بگذرد قصد زیارت هم نداشته باشد به شرطی که این حق را قبول داشته باشد و این حق را بدهد ،گناهان گذشته و آینده اش آمرزیده میشود
اسمش قائد بود.در روایت دیگر فرمودند کسی که بر قبر سید الشهداء علیه السلام گذر کند و اهل عناد نباشد و قبول داشته باشد این حق را ، حتى از سر جایش هم تکان نخورد” من اتى ” هم شامل حالش نشود او هم زائر است هم مؤتى است و هم اینکه گناهان گذشته و آینده اش بخشیده می شود .(میخواهم مراتب را یک مقدار بیان کنم).
در روایت دیگر میفرمایند کسی که بر قبر سید الشهداء علیه السلام گذر کند و بر این اعتقاد باشد که گذر از کوی او همه گناهان گذشته و آینده اش بخشیده می شود و امیدوار باشد این گناهان گذشته و آینده اش آمرزیده میشود.
این چیزی نیست .هر کسی گذر کننده از کوی حسین علیه السلام را هم نگاه کند گناهان گذشته و آینده اش بخشیده میشود. این خاصیتش است.
لذا حضرت موسی علیه السلام که یک آتش در همین وادی دید او خودش که داغ شد به خانواده اش هم گفت بروم از اینجا یک اختگری، شعله ای بیاورم آتش به جان شماها هم بزنم “…قَالَ لِأَهْلِهِ امْکُثُوا إِنِّی آنَسْتُ نَارًا لَعَلِّی آتِیکُمْ مِنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَهٍ مِنَ النَّارِ لَعَلَّکُمْ تَصْطَلُونَ ﴿۲۹/سوره مبارکه قصص ﴾
حضرت باقر علیه السلام از پدر بزرگوارشان حضرت زین العابدین علی بن الحسین علیهما السلام نقل فرمودند : کسی که بطرف قبر حسین علیه السلام روی کند عارفا بحقه (آدم این کلمه عارفا بحقه را بداند که چیست یعنی قائل باشد به این نقطه که اعتراف کند که همین جور است و لاغیر )،گناهان گذشته و آینده اش را می بخشند.
امام صادق علیه الصلاه و السلام هم همین روایت را فرمودند.امام موسی بن جعفر علیهما الصلاه و السلام هم همین روایت را برای گروهی فرمودند نه برای یک نفر و آنها هم از ایشان نقل کردند.
یک نکته ای هست که در روایات مختلف نقل فرمودند در مورد غفران ذبوب در زیارت همه ائمه علیهم السلام ، “یک علت اساسی مطلب” برای این است که زائر، شیعه ،مومن، بیشتر هم(نگرانی) و فکرش دنبال خطاهایی است که کرده ،همانجا زیارت هم که میرود اینقدر شرمنده است و خودش را گناهکار میداند که به صاحب قبر نمی تواند بپردازد در این باطن و روح و جانش.
بعضی ها اینقدر نماز میخوانند که از خود حق بازداشته می شوند .اینقدر به عبادت و عمل میپردازد که خود معبود یادش میرود همه این عبادتها برای اینست که او را یادآوری کند این اینقدر به “و الضالین ” پرداخت و قرائت را درست کرد که اصل مطلب یادش رفت.”و الضالین ” را درست میکند نماز اصلا در وجودش نیست.نماز را اینقدر بهش توجه پیدا میکند که صاحب نماز اصلا در وجودش نیست.اینها میخواهند حواس آدم را جمع کنند،خاطر جمع کنند زائر را ، که این غصه گناهان گذشته و آینده را نخور.یک مقدار هم به ما بپرداز،آخر تو که همش به فکر گناه شستن خودتی، پس کی به ما میرسی ؟ لذا دور و بر قبرمطهر آقا علی بن موسی الرضا علیهما السلام یا دیگر ائمه علیه السلام که بگردید خیلی کم پیدا میکنید آنرا که به صاحب قبر میپردازد .یا برای خانه آمده یا برای عروس آمده یا برای داماد آمده یا برای قرض آمده یا برای مرض آمده همه برای گرفتاری ها آمدند آخر یکی هم آنجا به صاحب قبر بپردازد .آن مساله را دارند میپرورانند.آن چیزی که مانع از پرداختن وجود است به ولی مطلق، فکر کردن به گناه است .می گویند بابا خاطرت جمع گناهان گذشته و آینده ات آمرزیده است یک مقدار هم به ما بپرداز با ما انس داشته باش یک مقدار هم با ما باش تو که همش با آمرزیدن گناهی ،بنشین تکان نخور دیگر.بعد “عارفا بحقه” یادش میرود هر چه آنها میخواهند توی ذات او را درست کنند اصلا باورش نمی آید که آمرزیده شده لذا با امام علیه السلام نمی تواند انس بگیرد، خودش میخواهد کار خودش را درست کند خودش میخواهد جبران کند نمیداند که این خودش خواستن گناهی بزرگتر از آن گناهی است که انجام داده است.
«عبد صالح» که در روایت آمده است، امام موسی بن جعفر علیهما السلام است.
قائد به امام موسی بن جعفر علیهما السلام عرض کردم قربانتان بروم آقاجان خیلی از مردم به زیارت قبر امام حسین علیه السلام مشرف میشوند بعضی ها عارف و آگاه به امر ولایت هستند اما عده ای هم هستند که ولایت اهل بیت علیهم السلام را قبول ندارند اما ولایت امام حسین علیه السلام را قبول دارند و بخاطر ایشان میروند به زیارت.اصلا شما را انکار میکنند و امامت شما را قبول ندارند اما امامت امام حسین علیه السلام را قبول دارند. من هم عده ای از زنان فامیل و خویش و قوم را سوار کردم برویم زیارت و فهمیدم که ممکن است آنجا مشهور بشوم به زیارت و جاسوسان بفهمند من ترسیدم و نرفتم زیارت و ترک کردم.
آقا امام موسی بن جعفر علیهما السلام مقداری مکث کردند و تامل کردند و جوابی به من ندادند بعد سرشان را بالا آوردند فرمودند ای عراقی اگر میبینی مردم خودشان را در این باب می نمایانند به خلق و مشهور میکنند به زیارت، تو اینکار را نکن و مخفی برو زیارت.
(سوال را با جواب نگاه کنید)
حضرت علیه السلام فرمودند هر که گذر کند بر قبر حسین علیه السلام چه ما را قبول داشته باشد چه ما را قبول نداشته باشد اما به حسین علیه السلام عارفا بحقه باشد و حسین علیه السلام را به امامت قبول داشته باشد گناهان گذشته و آینده اش بخشیده می شود.
یاعلی مدد