«بسم الله الرحمن الرحیم»
راوی می گوید من شنیدم از آقا علی بن موسی الرضا علیه الصلاه و السلام که می فرمودند کسی که زیارت کند سید الشهدا حسین بن علی علیه الصلاه و السلام را عارفا بحقه (عارف به حق او باشد)،(به یکی میفرمایند مثل این است که سه مرتبه حج به همراه رسول الله صلوات الله علیه و آله رفته باشد ، بر حسب استعدادش) ولی راجع به این شخص بزرگی که اهل معرفت بوده می فرمایند مثل این است که با خدا دارد سخن می گوید آنهم در فوق عرش.
“فوق عرش” عبور از منطقه توحید متداول است، یک توحید هست که حاصل میشود در منطقه عرش الهی برای اهل توحید چون «الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى»این به نقطه معرفت “رحمن” میرسد در عرش که قلب مومن است ولی آن که به زیارت سید الشهدا علیه السلام مشرف میشود عبورش از این منطقه به درجه بالاتر است، فوق عرش است.ما فقط میدانستیم که پیام آور حق برای انبیاء جبرئیل است که آنهم با واسطه حق سخن می گوید با پیامبران در وحی، اما آقا امام رضا علیه السلام می فرمایند زائر امام حسین علیه السلام بی واسطه با خود خدا سخن می گوید. در مرتبه توحید عمومی که «الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى» این بالاتر از همه توحیدهاست که رحمانیت حق را دریافت کند ،همه را دوست داشته باشد، همه هستی را بخواهد با هیچ کس کینه ورزی نداشته باشد این به معرفت الرحمن میرسد به توحیدی میرسد که از رحمانیت حق سرچشمه می گیرد.این بالاتر از آن حرکت میکند.
این از آن روایت که”… کمن زار فی عرشه” بالاتر است.آن زیارت خداست که خیلی بلند بود و قابل تعجب برای همه، که زیارت امام حسین علیه السلام زیارت خداست، اینجا آقا علی بن موسی الرضا علیه السلام میفرمایند زیارت امام حسین علیه السلام گفتگو کردن با خداست.چون خیلی زائرین هستند که فقط زیارت میکنند و فرصت گفتگو ندارند.
روایات دیگر هم بود که میفرمایند زائر امام حسین علیه السلام با رسول الله صلوات الله علیه و آله سخن می گوید «کانَ مِنْ مُحَدَّثی رسول الله…»
اما اینجا میفرمایند با خدا سخن می گوید در فوق عرش ” کانَ مِنْ مُحَدَّث الله فوق عرشه ثم قراء…” و بعد حضرت آیه را خواندند و آیه تاویل شد ” إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ *
فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ ” (سوره مبارکه قمر /آیات ۵۴_۵۵).
این مال زوار امام حسین علیه السلام است.
چرا به زوار امام حسین علیه السلام ” متقین ” می گویند؟؟ چون از همه چیز دست کشیدند یعنی ” اتقوا من کل شئ و سافروا الى زیاره الحسین ” از هر چیزی پرهیز کردند، هیچ چیز دیگری وجودشان را پر نکرد جز امام حسین علیه السلام . این معنای متقین است اینجا.
تقوای چشم و گوش و لب و دهان و شکم و بقیه اعضاء ، عمومی است، برای همه است. این متقین آنهایی هستند که جز حسین علیه السلام به هیچ چیز فکر نمی کنند.
امام صادق علیه الصلاه و السلام فرمودند روز قیامت که به پا بشود (روز قیامت یعنی هر کسی آن مرتبه و مقام خودش را دریافت کند یعنی جایی بایستد که دیگر تکان نمی خورد ، هر روز یکجا بودن آن مال درک نکردن قیامت است.به قیامت نرسیده است کسی که هر روز رأیی و نظرى داشته باشد. به قیامت راه پیدا نکرده است هر کس، هر ساعتی ،هر آنی ،هر وقتی ،راهی را انتخاب کند .قیامت را کسی درک کرده است به آن رسیده است که فکر او بر یک عقیده استوار شده است یکجا ایستاده است تکان نمی خورد. آن که یکجا ایستاده و تکان نمی خورد و چشمش فقط به کربلاست چشمش به امام حسین علیه السلام است و چشمش به عاشوراست اینها رسیدگان به قیامت هستند ) آنهایی که به این قیامت رسیده اند و در این موقف ایستاده اند می شنوند منادی حق را ، که ندا میکند کجایند کسانی که زیارت کردند قبر مطهر سید الشهداء حسین بن علی علیهما السلام را ؟؟
عده ی زیادی از مردم به پا می خیزند (وقتی این ندا را می شنوند که کجایند کسانی که زیارت کردند حسین بن علی علیهما السلام را ) که عدد آنها را ، حساب آنها را ، جز خدا کسی نمی داند.
سوال میشود آی کسانی که به زیارت آقا امام حسین علیه السلام رفتید که الان پا شدید شما وقتی به زیارت رفتید چی میخواستید ؟ هر چه اراده کردید بگویید.
می گویند یا رب ما هیچ چیزی نمی خواستیم ما به جهت عشق و علاقه ای که به رسول الله صلوات الله علیه و آله داشتیم آمدیم به زیارت آن بزرگوار و به جهت عشق و علاقه ای که به امیرالمومنین علیه السلام و فاطمه زهرا علیها السلام داشتیم آمدیم به زیارت آن بزرگوار.
و به آن رحمت و حالت شفقتی که خدا در دل ما قرار داد به آنچه که در شهادتش در روز عاشورا بر او گذشت برای این آمدیم.
یعنی به خاطر خودش و به خاطر مادرش و به خاطر پدرش و به خاطر رسول الله صلوات الله علیه و آله آمدیم.
لذا در زیارت عاشورا هم هست السلام علیک یابن رسول الله السلام علیک یابن امیرالمومنین السلام علیک یابن فاطمه الزهرا ، به جهت اینکه ارتباط به علتها حفظ بشود. این سلام ها را اینگونه بگویید که به چیز دیگر فکر نکنید ،می گویند ما برای این آمدیم چیز دیگر نمی خواستیم.
به آنها گفته میشود این رسول الله این، امیرالمومنین و این حسن و این حسین ملحق شوید به آنها.
حالا در آن روایت ” حب للحسن ” ندارد چطور در پاداش امام حسن علیه السلام باز گنجانده میشوند ؟
چون هر کس حسین علیه السلام را دوست داشته باشد امام حسن علیه السلام را هم دوست دارد، این جدایی پیدا نمی کند.برای همین هم این دو بزرگوار به اخوت و برادری امام هستند در هر موقعیتی ((الحسن و الحسین امامان قاما او قعدا))(حسن و حسین دو امام هستند, چه قیام کنند, چه قیام نکنند.) حسین علیه السلام را هر کس دوست داشته باشد از حسن علیه السلام جدایی پیدا نمی کند و هر کس حسن علیه السلام را دوست داشته باشد از حسین علیه السلام جدایی پیدا نمی کند. این دو با هم هستند همچون رسول الله صلوات الله علیه و آله و امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیهما السلام که با همند.
آقا رسول الله وقتی میخواهند امیرالمومنین علیه السلام را معرفی کنند میفرمایند اخی ،برادرم .یعنی از هم جدایی پذیر نیستند. امام حسن و امام حسین علیهما السلام هم برادرند.
ملحق بشوید به اینهایی که به خاطر آنها آمدید زیارت ، زوار امام حسین علیه السلام شما با رسول الله صلوات الله علیه و آله در درجه رسول الله هستید با امیرالمومنین علیه السلام در درجه امیرالمومنین هستید با فاطمه زهرا علیها السلام در درجه صدیقه کبری هستید و با امام حسن و امام حسین علیهما السلام در درجه آنها هستید .ملحق بشوید زیر پرچم خاتم انبیاء صلوات الله علیه و آله . اینها رهسپار می شوند زیر پرچم خاتم انبیاء محمد بن عبدالله صلوات الله علیه و آله و پرچم به دست امیرالمومنین علیه السلام است.
در تمام روایاتی که در فضیلت و منقبت اهل بیت علیهم السلام هست ،معال امر ،ذات مقدس امیرالمومنین علیه السلام است .خداوند تبارک و تعالی با دست خودش عطا میکند ،دست خودش امیرالمومنین علیه السلام است.
و اینجا هم که میفرمایند” کانَ مِنْ مُحَدَّث الله ” خدا با آنها گفتگو می کند آخرش معال امر با امیرالمومنین علیه السلام است.چون لسان الله است .خدا با زوار امام حسین علیه السلام حرف میزند اینها سر در می آورند از سخن گفتن با امیرالمومنین ، راز دل با علی علیه السلام می گویند .چون حرف زدن با زبان است و امیرالمومنین علیه السلام، لسان الله هستند.حیثیت در این مراتب تنزیلی و تضییقی به امیرالمومنین علیه السلام بر می گردد.
تا اینها وارد می شوند به بهشت ، بهشت آن مقام امن پنهانی است که کسی دیگر نمیداند چه خبر است یک جایی میروند که هیچ کس سر در نمی آورد.
یک مساله ای در زوار امام حسین علیه السلام هست. لواء(پرچم) اینجوری نیست که جلو باشد.اینها پشت سر پرچم حرکت نمی کنند که مرتبه شان مرتبه متاخره باشد،اینها هم طرف راست لواء هستند هم طرف چپ لواء هستند هم اینکه پشت سر لواء. یعنی مرتبه متاخره هیچ فرض نمی شود در باب امام حسین علیه السلام. همه با هم در یک نقطه و درجه قرار گرفته اند.
ابی بصیر از امام باقر علیه السلام یا امام صادق علیه الصلاه و السلام نقل میکند کسی که دوست دارد و میخواهد مسکن و پناهگاه او بهشت باشد (یک جایی انس کند که هیچ کس خبردار نیست و هیچ کس به او دسترسی ندارد.جایی که کس دیگری راه پیدا نکند) رها نکند زیارت مظلوم عطشان غریب را.
سوال کردم آقاجان صفت مظلوم را برای کدامیک از ائمه علیهم السلام نقل میفرمایید ؟
فرمودند مظلوم ،سید الشهداء ابی عبدالله صلوات الله و سلامه علیه صاحب کربلا است.
کسی که به طرف آن بزرگوار روی کند در حالی که عشق می ورزد به آن حضرت و به عشق رسول الله و امیرالمومنین و فاطمه زهرا علیها السلام و به زیارت آن حضرت برود ، خدا او را بر سفره های بهشتی می نشاند.سفره هایی که ندیدنى و نخوردنى است .مثل غصه که آدم میخورد ،ندیدنی است نه کسی میبیند نه کسی راه دارد به آن ، نه کاسه و ظرف و دیگ دارد نه پیش خدمت. این موائد جنت از آنطرفش یک چیزهای خوردنی هست در مقابل غم و غصه که هیچ کسی ظرف و کاسه و سفره اش را نمی بیند.این جنت است جنت مقام عیش پنهان است ،که کسی نمی بیند ولی همه چیز هست از همان چیزهایی میخورد که خود آنها میخورند و مردم هم مشغول حساب پس دادن هستند.الان هم ببینید هر کس با امام حسین علیه السلام ارتباطش را برقرار کرده است آنجا پخت و پز میکند.این دارد انس میکند و مردم مشغول حساب و چک و سفته و گرفتاری و قرض و طلب هستند .همه دارند میکشند فقط کسانی راحتند که آمدند اینطرف برای یک روز ،نصف روز،یک ساعت، یک دقیقه هم که آمده باشند اینطرف اینها هم راحتند.
امام صادق علیه السلام فرمودند خداوند به هر کسی اراده خیر بکند خواسته باشد به او خوبی ها ،خیرفراوان بدهد محبت و عشق امام حسین علیه السلام را در دلش قرار میدهد.و هر وقت اراده کند که او را مشمول خیر خودش قرار بدهد به دلش می اندازد که این عاشق زیارت امام حسین علیه السلام باشد .و به هر کس اراده بدی کند(خداوند به هر کس بدی بدهد دیگر هیچ وقت خوبی جایش را نمی گیرد)این شخص بغض حسین علیه السلام (نستجیربالله) و بغض زیارت حسین علیه السلام در دلش است.
امام صادق علیه السلام فرمودند کسی که گذر کند به قبر مطهر آن حضرت در حالی که عاشق است برای زیارت آن بزرگوار خدا می نویسد نام او را از زمره کسانی که در امن و امان قرار گرفته اند، روز قیامت آنها از آمنین هستند و کتاب و نامه اعمال او را به دست راستش می دهد و کسی که به زیارت آن حضرت مشرف شود زیر پرچم امام حسین علیه السلام خواهد بود تا اینکه وارد بهشت می شود و خدا او را اسکان میدهد در درجه ای که امام حسین علیه السلام برایش مقدر شده است. حضرت سید الشهداء علیه السلام دوستانشان را یک میلیمتر هم از خودشان جدا نمیکنند و پایینتر نمی گذارند، در درجه سید الشهداء علیه السلام است.یک وقت نگویید چطور می شود.چون خداوند عزیز حکیم است هر کار بخواهد به حکمتش انجام میدهد.
از آن چیزهایی که خودشان (ذوات مقدسه علیهم السلام)خوردند(چیزهایی که آنها خوردند همش غصه و غم بوده ) به آن کسی که در این راه آوردند می دهند .همین جا بعضی ها معامله را بهم میزنند در این راه تهمت هست،سرزنش هست، حرف و سخن بی جا و نامربوط هست.یک کسی را بیاورند با خودشان آشنا کنند از آن چیزهایی که خودشان خوردند به او میدهند. لذا ماه محرم و صفر می بینید بی جهت برای بعضی ها مشکل درست می شود ،این میخواهد هماهنگی را برساند.سر سفره با آنها نشستی حواست جمع باشد پس نزنی. لذا مشتری اش کم است.
امام باقر علیه السلام فرمودند اگر مردم میدانستند چه ثواب و چه پاداش و اثری در زیارت امام حسین علیه السلام هست همه از شوق قالب تهی می کردند.(یعنی اینهایی که به ما گفتند ” کان من محدث الله فوق عرش الله ” و…هنوز نمیدانیم چه خبر است. می فرمایند همه می میرند.
در حدیث قدسی هست که ” لو علم المدبرون کیف اشتیاقی بهم لماتوا شوقا ” موسی اگر آنهایی که به من پشت کردند بدانند چقدر من آنها را دوست دارم و عاشقشان هستم آنها از شوق ،قالب تهی می کنند. این به مربوط به امام حسین علیه السلام است.لذا گنهکارها ،آنهایی که مهر باطله صد در صد به آنها میخورد همه طرف امام حسین علیه السلام هستند).
نفسهایشان قطع میشود از حسرتی که در زیارت حسین بن علی علیهما السلام است.
پرسید : یابن رسول الله حالا نمی شود بعضی از آن اثرات را بفرمایید ؟
فرمودند: کسی که به زیارت آن حضرت با عشق و علاقه برود (بعضی ها دیدید به زیارت امام حسین علیه السلام که میروند مفاتیح دست میگیرند و با آداب و رسوم می روند مثل بقیه کارهای مستحب فکر می کنند این هم همانجوری است. اما میبینید همه جا در روایات زیارت امام حسین علیه السلام “تشوقا ” دارد.یعنی با عشق به زیارت بروند نه از باب وظیفه و این حرفها، البته آنجوری هم ثواب دارد ،ثواب حج و عمره مال آنهاست ،یک حج و سه حج و ده حج و …مال آنهایی است که با حساب و کتاب و مقدس مآبی زیارت می روند. نه یک کسی که با رندی و پاچه ور مالیده و عاشق و القاء همه آداب و رسوم بکند ،آنجوری برود همه آن چیزهایی که به آن مقدس مآبها می دهند به اضافه چیزهای دیگر به او می دهند.که بعدا می گوییم.
اگر به او ثواب یک حج دادند به این هزارتا می دهند.
یکسال محفوظ از همه آفات و بلیات که کوچکترینش شیطان است.
یاعلی مدد