《بسم الله الرحمن الرحیم 》
دعای افتتاح است و ماه رمضان و ماه مغفرت و ماه رحمت است ، واقعا 《وَ اَیْقَنْتُ اَنَّکَ اَنْتَ اَرْحمُ الّراحمینَ 》، ما نه این دعا را در این نقطه اش گیر هستیم ،که《 اَیْقَنْتُ》را نیافتیم.یک عمر نماز هم که خواندیم در همه کلماتش گیر هستیم ،ولی در این نکته بیشتر از همه گیر هستیم .که گفتیم در نماز ،عبادت (آخر، معنای عبادت این است که آدم، به خدا راست بگوید)
《اِیّاکَ نَعبُدُ وَ اِیّاکَ نَستَعین》، “ایاک نعبد” معنایش این است که من غیر از تو کسی را عبادت نمی کنم. این ضمیر منصوب به عنوان مفعول مقدم شده به این فعل و فاعل، این به قول اُدبا “اِفاده حَصر” می دهد.یعنی من فقط تو را عبادت میکنم و فقط از تو کمک می گیرم ، این جور است؟؟؟
راست گفتیم در نماز؟؟؟
یعنی 《اِیّاکَ نَعبُدُ 》را صحیح خطاب کردیم؟؟؟
[ ما قرارمان با رفقایمان این است که در جلسات اُدکُلن نزنند هااا،معلوم باشد. یادمان باشد. ان شاءالله مراعات کنند ،اگر فردا شب خواستند تشریف بیاورند کُت امشبشان را عوض کنند، بله فقط گلاب خوب است و بوی اِسپَند، بقیه چیزها چون جلسه منزل آقای…اگر یادتان باشد شب اول بوی نقاشی نداشت اصلا ،بوی ادکلن هم همان کار را میکند، حالا این را مرحمت بفرمایید اینهایی که عادت دارند، توی جلسه نزنند جای دیگر خواستند…جای دیگر هم نزنید، برایتان استفاده دارد، خوب است، گفتیم اینکه خیلی از ضعف اعصابها، اضطرابها و تشویش روحی مالِ بوی ادکلن است.این ادکلن از نظر معنوی یک چیز خیلی مطرود و نامطلوبی است ، هیچ خوب نیست،یعنی یک کسی که ادکلن بزند فضای مجلس توسل را بهم میزند ، ملاحظه کنید. شاید هم برای همین جور چیزها ساخته شده، یا ساخته شده و اینجور چیزها از آن در آمده است].
یک عمر ما در عبادت و نمازمان، چه گفتیم؟ گفتیم 《اِیّاکَ نَعبُدُ وَ اِیّاکَ نَستَعین》،ما فقط تو را عبادت میکنیم، ما فقط گِروی بندگی تو هستیم و فقط از تو کمک میگیریم ، فقط.《وَ اِیّاکَ نَستَعین》، از همه جا سر در آوردیم ،از همه جا کمک می گیریم ،چقدر دروغ می گوییم که کارمان بگذرد ،دروغ گفتن با
《 اِیّاکَ نَعبُدُ وَ اِیّاکَ نَستَعین》،نمی سازد، چون دروغ را می گوییم که کارمان بگذرد دیگر ، از دروغ کمک می گیریم.
با دروغ آشناییم،
《وَ اَیْقَنْتُ اَنَّکَ اَنْتَ اَرْحمُ الّراحمینَ》،من یقین کردم که تو” ارحم الراحمین” هستی.
یقین کردی؟؟؟
برای چه وقتی یک نیشگونت می گیرند صدایت در می آید؟؟؟
برای چه وقتی که اجتماع کنارت می گذارد ناله میکنی؟؟؟
برای چه دیر جواب سلامت را میدهند، یک بی مهری از یک انسانی که خودش فانی است چه برسد به مِهرش، خودش فانی است ،دیگر چه برسد به محبتش و عزتش و توجهش به تو ، خودش هیچ است ، از یک هیچ ،یک فعلی که هیچی ثبات ندارد و استحکام ندارد صادر شده ، دادت در می آید ؟؟《وَ اَیْقَنْتُ اَنَّکَ اَنْتَ اَرْحمُ الّراحمینَ 》، کجا ” وَ اَیْقَنْتُ”؟؟؟
فرمودند که《 وَ مَا قُسِمَ فِی النَّاسِ شَیءٌ أَقَلُّ مِنَ الْیقِینِ》،آن کمترین چیزی که خدا ،بین مردم ،بندگانش، تقسیم کرده ،یقین است.دیگر از این کمتر چیزی نداریم.
《أَقَلُّ ما قُسِّمَ بَیْنَ الْعِبادِ اَلْیقِینِ》.
《وَ اَیْقَنْتُ اَنَّکَ اَنْتَ اَرْحمُ الّراحمینَ》؟؟؟
همین جای دعا برگردیم ، ما چه وقت یقین کردیم؟؟؟
کی (چه وقت،زمان)ما یقین داریم؟؟؟
این کلمه《وَ اَیْقَنْتُ اَنَّکَ اَنْتَ اَرْحمُ الّراحمینَ》ما مِثل این کلمه و حرف نمازمان و مثل این کلمه سوره حمدمان است که یک عمر است که می گوییم《 إِیّاکَ نَعبُدُ وَإِیّاکَ نَستَعینُ》، تو را عبادت میکنیم و بس. و حالا رحمت و عنایت خدا را ببین !!! به جهت اینکه نماز قبول بشود همه را گفته با هم بگویند، چون من تنهایم و در تنهایی که نماز میخوانم باید بگویم《 إِیّاکَ اَعبُدُ وَإِیّاکَ اَستَعینُ》، منِ تنها، نَعبدُ جمع است.
میبینید چقدر ستاریت و عنایت و لطف دارد ،چه جوری تحت پوشش قرار می دهد؟!
توی این خلقت ،توی این هستی، یکنفر نماز درست خوانده باشد در《 إِیّاکَ نَعبُدُ وَإِیّاکَ نَستَعینُ》،همه را گفته با هم بگویید
《إِیّاکَ نَعبُدُ وَإِیّاکَ نَستَعینُ》که به گُلِ روی او ،همه حرفهای دروغ راست و درست بشود.
سِرّش معلوم است؟؟؟
《إِیّاکَ نَعبُدُ وَإِیّاکَ نَستَعینُ》، ما همه تو را عبادت می کنیم ،ما همه از تو کمک می گیریم. یکی راست گفته است، آنکه راست گفته کیست؟؟؟
آن جز حقیقت محمد و آل محمد علیهم السلام ،کس دیگری نیست.آنها راست گفتند .
این کلام امیرالمومنین علیه الصلاه و السلام است که 《 لَو کُشِفَ الغِطاءُ ما ازدَدتُ یَقینا》، اگر پرده ها برداشته بشود یقین علی زیاد نمی شود.
یقین را ببینید!!!
این دعا مالِ خودت است علی‌جان ، تو بگو
《وَ اَیْقَنْتُ اَنَّکَ اَنْتَ اَرْحمُ الّراحمینَ》،تو این دعا را بخوان.
دعای کمیل را هم تو خودت بخوان. کمیل چون دنبال امیرالمومنین علیه السلام راه افتاد دعایش ،دعاست.
هر کس هم در عالم ،هر نقص و عیبی هم که دارد ، که دارد، یک وقتی دنبال آل محمد علیهم السلام راه بیفتد به گُل روی آنها به حرمت ذات آنها می بخشند و او را بالا میبرند.
لذا روایت داریم که هرچی میخواهید دعا کنید ، هر چی ، اگر میخواهید یقین، خدا دعایتان را مستجاب کند (روایات خیلی محکم و قرص)، یعنی شرایط استجابت دعا در شما نیست و میخواهید دعا بکنید ، حاجت دارید ، اگر دلتان میخواهد دعایتان مستجاب بشود همیشه دعایتان را بین دو تا صلوات قرار بدهید.
چون خداوند تبارک و تعالی ،صلوات را بدون شرط از همه می پذیرد و از کرمش به دور است که صلوات را قبول کند و آن دعایی که بین دو صلوات است نپذیرد، این از کرمش به دور است.
اول «رب صل علی محمد و آل محمد»، بعد بگو “اللهم اغفرلی” بعد دومرتبه بگو «رب صل علی محمد و آل محمد».
در قنوت هم همینطور رسم است که ،در قنوت (دعای دست در نماز)، اول صلوات بفرست ،دعا کن و آخر هم صلوات بفرست.
《 الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد》،《 رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ》، و آخر هم 《 الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد》.
《رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ》
کاشکی همین قنوتمان را هم می فهمیدیم چیست.خدایا در دنیا به من حسنه بده.
ودر آخرت هم به من حسنه بده.
حسنه چیست؟؟؟
حالا ” اِیّاکَ نَعبُدُ وَ اِیّاکَ نَستَعین” ، را که نفهمیدیم ، “الحمد ” را که ابداً ، “بسم الله الرحمن الرحیم ” ،که هیچی. اینها معانی و مفاهیم دارد. این که ما نمی فهمیم فقط نماز شیعه علی قبول است ، فقط، به جهت اینکه دنبال امیرالمومنین علیه السلام می گوید ” اِیّاکَ نَعبُدُ وَ اِیّاکَ نَستَعین”، با مولایش می گوید ، با موالی می گوید ،با ائمه اطهار علیهم السلام می گوید” الحمدُ للهِ رَبِّ العالَمین” ، نمازش قبول، ولی دعا مالِ خودت است .《رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ》
حسنه چیست ،که دنبالش می گردی و توی نماز هم اینقدر می گویی میخواهی قبول بشود؟؟؟حسنه چیست؟؟؟
《حُبُّ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلَامُ حَسَنَه》 ،معلوم شد توی نماز چی میخواستی اصلا؟؟؟
توی دعا دستت را بلند کرده بودی تو از خدا چی میخواستی؟؟؟
حسنه .
حسنه چیست؟ 《حُبُّ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلَامُ حَسَنَه》.خدایا دنیا به من بده ،آخرت هم به من بده. من حُب او را می خواهم هم در این دنیا و هم در آن دنیا.
لذا آن وامی که وام است و خواستی به کسی بدهی (توفیق پیدا کنی) اسمش را گذاشتند ، قرض الحسنه . نگفتند قرض الحسن ، گفتند قرض الحسنه ،یعنی وامی که به محبت علی علیه السلام داده میشود، چه کسی تا حالا اینجوری وام داده است و چه کسی گرفته است ؟؟؟
لذا فرمودند اگر هر چه پول ،به کسی بدهی بلاعوض ، یعنی دست توی جیبت کنی و بگویی بیا بابا این صد هزارتومان مالِ تو و نمیخواهد پس بدهی.
این اجرش آنقدر نیست که قرض الحسنه بدهی، هیچی،این به پای او نمی رسد. قرض الحسنه ای که پس می گیری هاااا.
عه این چطور میشود ،آخر با محاسبات نمی خواند؟
یک کسی یک میلیون تومان به دیگری بدهد [سخنرانی مربوط به سال هفتاد است] بگوید مالِ خودت نمی خواهد پس بدهی ،ولی اگر یک کسی ده تومان قرض الحسنه به دیگری بدهد، این اجرش بیشتر است ، چرا؟؟؟
چون او به عشق علی است، او حسنه پشتش هست، حسنه محبت امیرالمومنین علیه السلام است.
آنکه پول میدهی نمیخواهی پس بگیری این یک عمل ِشخصی مالِ خودت است ، این ظهور یک صفت است ،صفت خیلی خوبی هم هست، ولی به عشق امیرالمومنین علیه السلام کار کردن همه خوبی ها را می پوشاند، و کنار میگذارد.
قرض الحسنه ،ثوابش به حدی است که اگر کسی به کسی بلاعوض پول بدهد ،نه قرض الحسنه ای که بروی با تحقیق و آبروی طرف را اینقدر ببری که بیزارش کنی از زندگی ، این قرض الحسنه است؟؟؟شیعه علی، دوست علی، سر در نیاورده و نفهمیده ،همه جای دین را ،از هیچ چیزِ دین خبر نداری ،نمیدونی ، این قرض الحسنه است؟؟
قرض الحسنه نباید از صاحبش هیچ وقت مطالبه کند، آن هم که میگیرد حتما برود پس بدهد، به جهت اینکه پای علی در بین است. این ضامن اجرایی محبت امیرالمومنین علیه السلام است ، بگذار این محبت هی رواج پیدا کند، بگذار این محبت هی میان مردم [رواج پیدا کند]، یعنی حسنه میان مردم با وام (کار ،کار ِمادی است) ،لذا خداوند تبارک و تعالی هم ، عجب خدا هم دستش را دراز کرده به سوی مساله، چون پای علی در میان است. خدا می فرماید 《 مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا 》منه خدا هم میخواهم،چون چیز خوبی است .چون پای علی در میان است منه خدا هم طالبش هستم ،اگر یک کسی پیدا شد خواست قرض الحسنه بدهد من هم می گیرم .خدایا تو خالقِ هستی ،هستی ، کل هستی به سوی تو نیازمند هستند ،چطور ؟؟
توی قرآن داد میزند 《مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا 》،چون پای علی به میان آمد ، ما هم هستیم به ما هم بدهید. ببین محبتش تا کجا اوج می گیرد، توی هر چی ، توی نماز میبینی محبت علی را می آورند جلویت ، توی روزه محبت امیرالمومنین را می آورند جلو ، توی حج محبت امیرالمومنین را می آورند جلو ،توی خمس و زکات و قرض الحسنه و چی و چی و چی …
سابق گداها هم بلد بودند گدایی کنند.بخدا دیگر گدایی هم بلد نیستیم.
چون آنوقت ها دوستان امیرالمومنین علیه السلام و دشمنانش مخلوط بودند،آنهایی که با ولایت امیرالمومنین کار داشتند و آنهایی که بی ولایت بودند، توی شهرها و ده های مملکت ،مخلوط زندگی می کردند ،اگر یک کسی میخواست گدایی بکند ،این دستش را دراز می کرد و یاعلی یاعلی می گفت ، ما یادمان هست درِ خانه ها را هم که میزدند یاعلی می گفتند.
گدا اگر می آمد درِ خانه را میزد ،یا طلب می کرد یاعلی می گفت. برای چی یاعلی می گفت؟؟؟
به جهت اینکه دوستان با دشمنان مخلوط بودند، آنکه با یاعلی کار نداشت، یک وقتی به این پول ندهد ،چون نمیدانست این دوست است یا دشمن. نکند پول حرام توی دستش بیاید ،آنکه با علی علیه السلام کار نداشت پول کف دستش نمی گذاشت، هر کی پول میگذاشت آن بود که علی را دوست داشت، توی گدایی هم حلال بخورد، از راه محبت امیرالمومنین علیه السلام بخورد.
من که به جان خودِ حضرت سید الشهداء اینجوریم.اینقدر لذت میبرم گاهی گدایی میکنم برای کارهای امام حسین علیه السلام ،روضه خوانی، اینقدر لذت میبرم.
من که سر درنیاورم به دو کون
گردنم زیرِ بارِ منتِ اوست
اگر دستش را به گدایی دراز میکرد با یاعلی میگرفت که حلالش باشد. انسان هر جور به دست نیاز به سوی دیگران دراز کند عیب است، ولی در باب ترویج ولایت اهل بیت علیهم السلام نه تنها نقص و عیب نیست بلکه کمال مطلق است ،در این باب گدایی کن .توی این باب دستت را دراز کن ،آنها دوست دارند.
《مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا》 ،چه کسی می آید به خدا قرض بدهد؟ این نقطه که می بینید خدا دستش را دراز کرده است ، و میخواهد این را بگوید چون 《 قرض الحسنه》 است،《حُب علیًّ حسنه است》خدا هم طالبش است،قرض الحسنه را خدا هم میخواهد. چون پای علی به میان است، این حقیقت ناشناخته، این موجود غیب عالم هستی، که هیچ حرف اسمش تا حالا تفسیر نشده《«لَوْ کُشِفَ الْغِطَاءُ مَا ازْدَدْتُ یَقِیناً》.
برگردیم سرِ دعا 《 وَ اَیْقَنْتُ اَنَّکَ اَنْتَ اَرْحمُ الّراحمینَ 》 ،کجا یقین داری؟؟
اگر یقین داری چرا بی تاب هستی؟؟؟
هر چی به تو میرسد مالِ ارحم الراحمینش است. باز 《وَ اَیْقَنْتُ اَنَّکَ اَنْتَ اَرْحمُ الّراحمینَ فی مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَ الرَّحمَهِ وَ اَشَدُّ المُعاقِبینَ فی مَوْضِعِ النَّکالِ و النَّقِمَهِ 》 ، اَیْقَنْتُ!!!
عرض کنیم ای آل محمد گوارای خودتان باشد، راه بندگی خدا را خاصا و اختصاصا خودتان طی کردید ، بحق خودشان قسم هیچ کس بوی بندگی خدا را نبرده است، به مشامش نرسیده ، هیچ کس مزه بندگی خدا را نچشیده است، جز این چهارده معصوم ،هر کس دیگری را هم قبول کردند آن است که در پناه آنهاست،
به نام آنها حرکت میکند،به یاد آنها حرکت میکند 《نحنُ الصلاه و شیعتُنا المصَلون》.
کارتان را با صلوات علاج کنید، صلوات پیوند است. چون یقین که نمی آید! هر چه من بکوشم کی به یقین می رسم. یقین مالِ اهلش است و آنها چهارده نفر هستند، چنان دلربایی کردند که برای ما جا نگذاشتند که به یاد پیغمبرهای عزیزمان باشیم. اینجوری دلربایی کردند، اینجوری فکر و قلب و ذهن من و تو را تصاحب کردند. که گواریت باشد. ما موسی و عیسی و ابراهیم و نوح داریم و بابایمان آدم است. در زیارت هم دیدید اول[ می خوانیم ]
《أَلسَّلامُ عَلی ادَمَ صِفْوَهِ اللهِ》،《 أَلسَّلامُ عَلی نوح نَجَّی اللَّهُ 》،《السَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِیمَ خَلیل الله 》،《اَلسَّلامُ عَلی مُوسى کَلیمِ اللهِ》،《اَلسَّلامُ عَلَىٰ عِیسىٰ رُوحِ اللّٰهِ》،همه اینها را می گویی ،تمام شد؟؟《اَلسلامُ عَلَى مُحَمَّدٍ حَبیبِ الله 》، دلت تکان میخورد، می آیی توی نقطه سلام بر امیرالمومنین و فاطمه زهرا و امام حسن علیهم السلام باز دلت تکان میخورد، همچین که میگویی 《السَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ الشَّهِیدِ بِکربلا》 ، میبینی دلت تکان خورد اصلا زیر و رو شد، اصلا اینها چنان دلربایی کردند که جا نگذاشتند آدم توی فکر و ذهن و قلبش متوجه انبیاء بشود.اینکه《 یُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ 》.آن نقطه ای که باز دو مرتبه می گوییم ،حالا که چهارده معصوم دلربایی کردند، چنان وجود و قلب و ذهن و هستی تو را تصاحب کردند که جا نگذاشتند به پیغمبری از پیغمبران قبل حتی ،که آنها چقدر عظمت و بزرگی دارند؟ …این نقطه این است. تو را به جان خودشان ،دیگر دست بیعت به درویش و صوفی و قطبی ندهی ، ببین پیغمبری که امرش از جانب 《الله》 تضمین شده است ،چهره دلربای امام حسین علیه السلام که جمال دل آرایش را در خیال میبینی،به مشاهده و وهم و گمان می بینی، جا نمی گذارد که درِ خانه انبیاء را بزنی،اینطرف را هم بپا و درِ خانه کسی را نزن.
《صانع وجها واحدا یکفک الوجوه کلها》،معامله را یکطرفی کن بابا.
لذا ؛
من اگر جاهل گمراهم و گر شیخ طریق
قبله ام روی حسین است و همینم دین است
خدایا این قبله را هیچ وقت از ما نگیر.
آنی ما را از این قبله انحراف ندهی ،ولو نیم درجه،ولو کمتر از نیم درجه.
هر آن کو غافل از حق یک زمان است
در آن دم کـــافر است اما نهــان است
اینها《حق》 هستند، «علیٌ مع الحقّ و الحقّ مع علیّ» ،از باب ملازمه رسول خدا صلوات الله علیه و آله فرمودند و بین شیعه و سنی هم این حدیث متواتر است.
《 عَلِی مَعَ الحَقِّ وَالحَقُّ مَعَ عَلِی، یدورُ مَعَهُ حَیثُما دارَ》حق دور میزند ،حق با چه کسی است؟؟ همیشه بگو با علی . حق را به خودت نگویی هااا. در هر نزاع و مرافعه ای ،در هر چیزی آن صاحب حق را نگاه کن، بُرد میکنی، بحق خودش ،آن صاحب حق ،حق دار، می آید کمکت میکند.
هر آن کو غافل از حق یک زمان است
در آن دم کـــافر است اما نهــان است
خدایا قبله ما را یک وقتی عوض نکنی،ما را از این قبله انحراف ندهی .
من اگر جاهل گمراهم و گر شیخ طریق
قبله ام روی حسین است و همینم دین است
آقا ابوالفضل العباس علیه السلام هم فرمودند همینم دین است ، فرمودند《 وَاللّه ِ إن قَطَعتُمُ یَمینی إنّی اُحامی أبَداً عَن دینی 》، حمایتش از برادر بوده حجت خدا، ولی خدا.
شاید حضرت ابوالفضل دوست نداشته باشند که ما باز هم بگوییم برادر، یعنی هر وقت از قول آقا نقل می کنیم بگوییم مولایشان،بگوییم ولی خدا، حجت خدا، چون این ادب را آقا ، زمان زندگی با امام حسین علیه السلام داشتند ، سیدی و مولای خطاب میکردند،《 اِنّی اُحامی اَبَداً عَنْ دینی》،《 یَا نَعِیمِی وَ جَنَّتِی وَ یَا دُنْیَایَ وَ آخِرَتِی 》، 《یا ملاذی و ملجأیی 》.
بگو جز درِ خانه آنها کجا؟؟؟ چی می تواند پناهت بدهد و کی می تواند حمایتت کند؟؟؟
هر آن کو غافل از حق یک زمان است
در آن دم کـــافر است اما نهــان است
اگر آن غافلی پیوسته بودی
در رحمت بر او بربسته بودی
خدایا این قبله عالم وجود و هستی را که همه انبیاء هم در ذاتشان متوجه به این قبله هستند ،با آن مقام حسینی صلوات الله و سلامه علیه ،خدایا این قبله را از ما مگیر، ذات ما ،وجود ما، دل ما ، فکر ما، ذهن ما، چکیده هستی ما، خلاصه وجود ما ،هر چه هست ،او را به این قبله همیشه معطوف و متوجه داشته باش.
یاعلی مدد