«بسم الله الرحمن الرحیم»
امام صادق علیه الصلاه و السلام فرمودند چنان است که من میبینم به شهود و معاینه که در نجف کوفه هستم (در محل قبر مطهر جد بزرگوارشان امیرالمومنین علیه السلام) و وصی دوازدهم خاتم انبیا حضرت بقیه الله حجت بن الحسن صلوات الله و سلامه علیه ظهور فرمودند و آنجا در نجف کوفه تشریف دارند و زره (درع، لباسی خاصی که در جنگ می پوشند) رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را به تن کرده اند و جوری آن را پوشیده اند که به دور خودشان می چرخانند که بر اندام مبارکشان استوار و مناسب قرار بگیرد.یک رداع و شنلی از استبرق به دوش انداختند و یک اسب ادهمى (اسبی که رنگی بین قرمز و سیاه با یک نور و تلألؤ خاص دارد ) وسط دو چشم او یک علامت سفیدی است که به آن مُحَجَّل می گویند ( اگر این سفیدی در دست و پا و پیشانی باشد مُحَجَّل می گویند اگر فقط در پیشانی باشد شمراخ گویند ) ، حضرت یک جولانی (انتفاضه ، تکان جدی ،جنبش)بالای اسب به خودشان می دهند که تمام مردم جهان خیال می کنند که حضرت با آنها در شهر خودشان هستند اینقدر نزدیک به خلق جهان قرار می گیرند در حقیقت وجودی ولایی خودشان که در نجف هستند ولی تمام مردم شهرهای دنیا خیال می کنند حضرت در شهر خودشان هستند.پرچم ،علم رسول الله صلی الله علیه و آله را باز می کنند این پرچم از زمین خورده تا عرش الهی (از این پرچمهایی که چوبش دو متر سه متر است، نیست) و کسی که این پرچم را تکان می دهد از نصر الهی نیرو می گیرد هر کس گمان بد ، قصد بد به این پرچم ببرد خدا او را هلاکش می کند.وقتی حضرت علیه السلام این پرچم را تکان می دهند باقی نمی ماند مومنی در روی زمین و جهان مگر اینکه قلبش مثل تکه های آهن قرص و محکم می شود(این پرچمی که از زمین خورده تا عرش این پرچمهای امام حسین علیه السلام است ) و به هر مومنی نیروی چهل مرد عادی داده می شود، مردگانی هم که از دنیا رفتند از این خوشحالی به آنها هم نصیب میرسد سرور و خوشحالی در قبر آنها هم داخل می شود این خوشحالی وقتی است که مومنین به زیارت قبر آنها میروند. فرمودند به این مردگان بشارت داده می شود آی کسانی که منتظر بودید قیام حضرت علیه السلام را و عمر شما کفاف نداد و مرگ شما رسید بشارت باد شما را که قائم آل محمد علیهم الصلاه و السلام ظهور کرده اند.در این هنگام سیزده هزار فرشته و سیصد و سیزده هزار فرشته دیگر همه اینها نزول می کنند از آسمان به زمین.
عرض کردم آقاجان یابن رسول الله همه اینها فرشتگانند؟
فرمودند بله اینها همان فرشتگانی هستند که با نوح نبی در سفینه بودند ( السلام علی وارث نوح ،این وراثت از اینجا معلوم می شود) این همان فرشتگانی هستند که با ابراهیم بودند در آن وقتی که به آتش نمرود افکنده شد ، اینها همان فرشتگانی هستند که با موسی نبی بودند در وقتی که خدا به وسیله موسی دریا را برای بنی اسرائیل شکافت، اینها نشانه و علامت گذاشته هستند (همگی ) و اینها هزار هزار تا ردیف با هم قرار گرفتند و به صف ایستاده اند و سیصد و سیزده ملک از ملائکه جنگ بدر هستند که به کمک رسول الله صلوات الله علیه و آله و سلم رفتند و چهار هزار فرشته هستند از فرشتگانی که به کمک امام حسین بن علی علیهما السلام آمدند در روز عاشورا (آقا امام حسین علیه السلام آنها را رد کردند و فرمودند بروید دنبال کارتان من به کمک شما احتیاج ندارم) این چهار هزار ملک در نزد قبر ابی عبدالله علیه السلام باقی ماندند سر برهنه و خاک بر سر گریه می کنند تا روز قیامت ، رئیس آنها فرشته ای به نام منصور است (اینها تاویل دارد) زیارت نمی کند زائری امام حسین علیه السلام مگر اینکه اینها به استقبالش می روند و وداع نمی کند زائری مگر اینکه او را بدرقه می کنند و اگر مریض شود به عیادت او می روند و هر کدام از زوار قبر ابی عبدالله علیه السلام بمیرد اینها می روند بر جنازه او نماز می خوانند و برای آن میت استغفار می کنند و این ملائکه در زمین گمارده شدند تا وقتی که قائم آل محمد علیهم الصلاه و السلام به خون خواهی حضرت علیه السلام ظهور کنند.
امام باقر علیه السلام فرمودند آی مومنین،مقدسین ،شیعیان ،محبین، همدیگر را سفارش کنید، امر کنید به مردم که بروند زیارت قبرامام حسین علیه السلام ، چطور امر به معروف و نهی از منکر میکنید این هم یکی از وظیفه ها است.
“مُرُوا شِیعَتَنَا بِزِیَارَهِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه السلام…” امر کنید نه اینکه حالا آدم یک مقدار استماله بکند و قربان صدقه شان برود ،بلکه بگوید چرا نمیروی زیارت امام حسین علیه السلام ؟ تو که امکانش را داری چرا نمیروی؟ میترسی ؟ خاک بر سرت که میترسی.
وقتی بگوید خوف دارم میترسم تمام خوف و ترس دنیا ، در دلش می آید.
روایت است که فرمودند هر کس ترک کند زیارت ابا عبدالله الحسین علیه السلام از هر چه بترسد، روز قیامت اینقدر حسرت میکشد که حد ندارد.
فرمودند زیارت قبر امام حسین علیه السلام واجب است بر هر کسی که امام حسین علیه السلام را امام خودش میداند.این وجوبی که اینجا می گویند این وجوب رساله و توضیح المسائل نیست این وجوب رساله عشق است .هر کس رساله عشق به ابی عبدالله علیه السلام را خوانده این وجوب را در خودش می بیند هر کس رساله عشق به ابی عبدالله علیه السلام را نخوانده است توضیح المسائل عشق به حسین علیه السلام را مطالعه نکرده است ،مستحب آن را هم مردد است.
حضرت علیه السلام فرمودند هر امامی یک عهد و میثاقی به گردن اولیا و دوستانش دارد ، هر کس یک امامی را قبول دارد یک وظیفه ی واجبی هم به گردنش می آید ، یکی از تعهدهایی که برای شیعه نسبت به امامی که قبول کرده است و آن تعهد به گردن شیعه و دوستانش می آید این است که تمام وفا به عهد امامت و ولایت، زیارت کردن قبور آن ائمه علیهم السلام است. کسی که زیارت کند آن بزرگواران را با عشق و علاقه به زیارتشان و تصدیق کند نسبت به آنچه که رغبوا فیه ، آن وقت است که امامان او شفعا این زائرین در روز قیامت هستند… بِمَا رَغِبُوا فِیهِ کَانَ أَئِمَّتُهُمْ شُفَعَاءَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَه.
یکی از لوازم اولیه قبول امام مُفْتَرَضُ الطَّاعَه به امامت زیارت کردن قبر مطهر آن امام است
(با توجه به روایت ام سعید اخمسیه )برای خانمها خیلی دستور زیارت داده شده ، چون خانمها امکان زیارت برایشان نیست و آن استعدادی که در مردها هست در زن ها هیچ وقت به وجود نمی آید اما به آنها هم گفتند باید بروند زیارت کنند، زیارت امام حسین علیه السلام زن و مرد ندارد.
امام صادق علیه السلام به ام سعید اخمسیه فرمودند خانم شما به زیارت جد ما ابی عبدالله الحسین علیه السلام میروی ؟
عرض کردم بله آقا چرا نروم،مشرف می شوم.
فرمودند تا میتوانی زیارت کن ای خانم ، حسین علیه السلام را. *زیارت قبر ابی عبدالله الحسین علیه السلام واجب است بر هر مرد و زن*.
(اینجا باز هم همان در رساله عشق و رساله امامت و رساله ولایت است استحباب مال توضیح المسائل است و این رسائلی که با یک ضوابط خاص خودش… است.اما این یک رساله ای است که نسخه اش را به دست هر کس هر کس نمی دهند که وجوب را بفهمد).
اگر یک کسی هر سال،تمام روزگار به حج برود ولی زیارت سید الشهداء ابی عبدالله الحسین علیه السلام را ترک کند هیج حقی از حقوق خدا و رسول الله صلوات الله علیه و آله را به جا نیاورده است ، حق امام حسین علیه السلام یک فریضه واجبه ای است از طرف خدا به گردن همه خلق.
می گوید من شنیدم پدرم با یکی از دوستانشان یا بندگانشان (موالی هم به دوستان می گویند و هم به بندگان) صحبت می کنند. سوال کردند از زیارت.حضرت پرسیدند چه کسی را می خواهی زیارت کنی ؟ چه اراده داری در زیارت ؟
حضرت فرمودند کسی که زیارت کند امام خودش را ، و پشت سر هم باید بایستد (بعضی از این کسانی که ادب ولایی ندارند مشاهده شده که یا مساوی با قبر مطهر می ایستند یا جلوتر .اینها معلوم می شود هیچ امام علیه السلام را نشناختند، امام زنده و مرده ندارد، هر کسی برای امام فرق قائل بشود که اینها میان زنده و مرده بودنشان فرق قائل بشوند این امام شناس نیست.نماز را پشت سر امام باید خواند حتی در مشاهده مشرفه و قبور منوره آنها)هر کس یک رکعت نماز بخواند پشت قبر آن حضرت علیه السلام، وقتی با “رب ” ملاقات می کند خدا یک نوری به او می دهد که این نور همه چیزهای جلوی چشمش را می پوشاند که دیگر هیچ چیز را نمی تواند ببیند، باز اینها هم تعبیر دارد ، اینکه خدا یک نوری به او می دهد که آن نور همه چیز را می پوشاند یعنی جز به امام حسین علیه السلام به هیچ چیز دیگر فکر نمی کند و خدا یک نوری به او می دهد که دیگر جز امام حسین علیه السلام هیچ چیز را نمی بیند.
خداوند تبارک و تعالی گرامی میدارد زوار آن امام معصوم علیه السلام را.
خداوند نمی گذارد هیچی از بدن او را آتش بسوزاند، منع می کند از رسیدن آتش به جسم و بدن آن زائر.
زائر قبر امام مظلوم معصوم علیه السلام ، امرش به منتها نمیرسد مگر اینکه به حوض کوثر وارد بشود و دستش توی دست امیرالمومنین علیه السلام باشد ،هیچ چیز دیگر سیرش نمی کند.
امیرالمومنین صلوات الله و سلامه علیه بر آن حوض ایستاده اند و به او دست می دهند ، می گویند گوارایت باشد و او را از حوض کوثر سیراب می کنند .حوض کوثرهمین اشک چشم گریه کن است . امیرالمومنین علیه السلام مدد می کنند وقتی توی گریه ،ساقی کوثر هستند یعنی گریه کنان امام حسین علیه السلام به مدد امیرالمومنین علیه السلام گریه می کنند(اینها را داشته باش بفهم ) اگر مدد امیرالمومنین علیه السلام نباشد نمی تواند از این حوض کوثری که چشمه چشمش همین منبع آب است استفاده کند.
هیچ کسی را امیرالمومنین علیه السلام نمی گذارند اول برود از این حوض کوثر بیاشامد تا زوار قبر امام حسین علیه السلام گریه کن های امام حسین علیه السلام سیراب نشوند کسی دیگر نوبتش نمی رسد ، اول آنها بعد دیگران.
بعد او از حوض کوثر رهسپار مکان و منزل و ماوای خودش در بهشت می شود. حضرت علیه السلام یک کسی را همراهش می فرستد و می فرمایند این را ببر به بهشت .وقتی میخواهد برود به بهشت باید از پل صراط عبور کند آن ماموری که امیرالمومنین علیه السلام همراهش فرستاده به پل صراط امر می کند می گوید بیا پایین خودت را بیاور جلو تا این پایش را بگذارد بر پشت تو و سوار شود ، همه خودشان عبور می کنند و گریه کن امام حسین علیه السلام را پل صراط به سفارش امیر المومنین علیه السلام عبور می دهد.
حضرت به مامورشان می فرمایند به آتش بگو هیچ شعله اش را اینطرفی نیاورد شعله اش را به آن طرف بدهد میخواهد عبور کند .تا به بهشت برسد این مامور امیرالمومنین علیه السلام همراهشان هست تا به مقام امن واصل بشود.
یاعلی مدد