«بسم الله الرحمن الرحیم»
راوی میگوید من، امیرالمومنین علیه السلام را در “رحبه” محلی در نزدیکی کوفه ،جایی که معسکر حضرت بود (جایی که مسائل نظامی را انجام میدادند) دیدم و این آیه کریمه را تلاوت میفرمودند : ” فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا کَانُوا مُنْظَرِینَ “(سوره مبارکه دخان /آیه ۲۹).
معنی آیه مبارکه این است؛ که آسمان و زمین بر هیچ کس گریه نکرده است الا بر یک گروه خاصی و هیچ کس را پروردگار متعال وعده نداده است به بازگشت ،مگر گروه خاصی.
تفسیر و معنا و ترجمه آیه این است؛
” وَ خَرَجَ عَلَیْهِ الْحُسَیْنُ (علیه السلام) مِنْ بَعْضِ أَبْوَابِ الْمَسْجِدِ فَقَالَ أَمَا إِنَّ هَذَا سَیُقْتَلُ وَ تَبْکِی عَلَیْهِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ ” در این هنگام که حضرت مشغول قرائت این آیه بودند ناگهان آقازاده سید الشهداء علیه السلام از بعضی درهای مسجد وارد شدند چشم پدر که به پسر افتاد امیرالمومنین علیه السلام فرمودند این فرزندم بزودی کشته میشود و بر او آسمان و زمین گریه میکنند.
گریه آسمان و زمین را در روایات آینده معنا میکنند که چگونه است.
یکی از معانی آسمان و زمین این است که به تقسیم اولیه انسانها دو قسم هستند ؛بعضی ها اهل تعقل و تفکر و اندیشه اند و به عالم علوی فکر میکنند به قسمت بالای عالم وجود را توجه دارند به آن سماء گویند.بعضی انسانها اهل دنیا و ماده و خورد و خوراک و زد و بند، هستند آنها اهل عالم سفلی هستند تعبیر شده اهل زمین ،زمینیان ،خاکیان، بعضی ها فرشی هستند اهل خاک و ماده و طبیعت هستند.بعضی ها عرشی هستند اهل عالم علوی و عالم بالا هستند.
برای ادراک معانی و حقایق دینی کسانی که سمائی و آسمانی هستند و اهل تعقل و تدبر هستند آنها برگزیده شده اند و به این معانی راه دارند.به امور دنیا زمینی ها میپردازند. ولی مساله♥ امام حسین علیه السلام♥ یک مساله عمومی است هم اهل تعقل و تفکر، فلاسفه واندیشمندان و عرفای شامخین ،انبیاء و اولیا، بزرگان گریه میکنند هم اهل معصیت و گناه بلکه کفار و مشرکین بلکه آنهایی که هیچ دین و مذهبی را قبول ندارند امام حسین علیه السلام را قبول دارند. امام حسین علیه السلام همگانی است.این بودایی ها که خیلی عرفان عمیقی از شش هزار سال پیش تاریخ مستند دارند و آنها هیچی از اسلام را قبول ندارند و همه مسائل اسلام را منکرند ،اما روز عاشورا آتش روشن میکنند (اول آنها اینکار را انجام دادند و مسلمانها و شیعیان از آنها یاد گرفتند) و برهمن آنها(بزرگترین پیشوای بودایی ها و هندوها) در آتش میرود. به آنها گفتند شما که اسلام را قبول ندارید !!آنها گفته بودند حسین خارج از این مسائل است.حسین جان هستی است .حسین در متن وجود ما قرار دارد و در آتش هم نمی سوزند.
مساله امام حسین علیه السلام یک جوری است که زمینی ها (اینها که گفته شد زمینی اند )از این معلوم میشود آن دین و مذهبی که خدا تایید میکند دین و مذهبی است که از حسین علیه السلام سر در بیاورد.
این یکی از معانی آسمان و زمین بود و معانی دیگر هم در آن مندرج است.
امام صادق علیه الصلاه و السلام فرمودند آسمان گریه کرد بر حسین بن علی و پیغمبر یحیی بن زکریا و برغیر این دو آسمان بر کسی گریه نکرده است.
از امام صادق علیه السلام پرسیدم آقاجان گریه آسمان چیست یعنی باران که می آید گریه است یا یک گریه مخصوص دارد ؟
فرمودند آسمان چهل روز نبارید هیچ نوع باریدنی صبح که میشد از افق قرمزی از آسمان بیرون میزد و غروب هم آسمان قرمز میشد.این گریه آسمان است.هر چیزی گریه مخصوص خودش را دارد.قرمزی آسمان گریه اوست.
علی بن مسهر قرشی میگوید من مادربزرگی داشتم که او خودش سیدالشهداء را مکرر دیده بود و برای من نقل کرد بعد از شهادت امام حسین علیه السلام یکسال یا نه ماه یا یکسال و نه ماه متوالی آسمان رنگ خون بود.
هر کس به فکر این معشوق ازلی و ابدی باشد در موقع مرگش هم شباهتی به ایشان خواهد داشت.عطش ، شهادت و…
حضرت باقر علیه السلام فرمودند آسمان بعد از یحیی بن زکریا گریه نکرده است مگر بر سید الشهداء علیه الصلاه و السلام.
امام صادق علیه السلام فرمودند وقتی که سید الشهداء به شهادت رسیدند از آسمان خاک قرمز میبارید.
این باریدن خاک قرمز برای کسانی که ندیدند جای تعجب دارد اما ما(#آقاجون) نجف که بودیم سالی دو سه مرتبه از آسمان خاک قرمز میبارید و به آن” عجه ” میگویند.به هر چی هم می نشست به این زودی ها پاک نمیشد.تمام فضای نجف تیره و تاریک میشد و خاک قرمز میبارید و ما مکرر این را دیدیم.روی لباسهای سفید هم اثر این خاک قرمز می ماند.
. اهل دل و اهل معرفت ،آنها بیان میکردند که امروز آقا امیرالمومنین علیه السلام به مناسبتی عزای سید الشهداء علیه السلام برقرار کردند و روضه خوانی دارند و انبیا و اولیا را دعوت کرده اند وقتی فاطمه زهرا سلام الله علیها وارد میشوند آسمان خاک قرمز میبارد.
ترک زیارت سید الشهداء علیه السلام جفا به اهل بیت علیهم السلام است.
از امام صادق علیه السلام سوال کردند آقاجان جفای به شما یعنی چه ؟ فرمودند هرکس که زیارت امام حسین علیه السلام را رها کند و نرود این به ما اهل بیت جفا کرده است.
هر کس حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام را زیارت کند مثل این است که امام حسین علیه السلام را زیارت کرده است.این بزرگوار گردن ایرانیان حق دارند.زمین ری هم وزن زمین کربلاست.قدر بدانید کجا زندگی میکنید.ماها خیلی کم استعداد و کم جنبه هستیم در ادراکات معنوی. شوخی نیست این حرف که یک زمینی را هم وزن کربلا قرار بدهند .برای این است که عزاداری برای امام حسین علیه السلام روی این زمین زیاد میشود و قبل از این ،این زمین را به مثابه کربلا قلمداد کردند.
هر جا که عزای امام حسین علیه السلام برقرار میشود آنجا زمین کربلاست.این فهم را اگر خدا به کسی بدهد همان معرفتی است که همه برایش دعا میکنند.
در هر جایگاهی که عزای سید الشهداء برقرار بشود آن مکان و سرزمین قطعا کربلاست.
خورشید جمال امام حسین علیه السلام طلوع میکند برای امیرالمومنین علیه السلام نه برای هرکسی.
قره عینى یعنى چه ؟ یعنی دید امیرالمومنین علیه السلام منشائش شمس وجود امام حسین علیه السلام است، برای همین میفرمایند حسین قره عین من است یعنی روشنی چشم من است.امیرالمومنین که میفرمایند اگر پرده ها کنار روند بر یقین علی افزوده نمی شود.یا میفرمایند من به طرق آسمان آگاهتر از طرق زمین هستم.این یک دید است که حسین علیه السلام به چشمان پدر داده است.
این روایت سخن دارد برای اهل معرفت برای اهل بینش .رسول الله صلى الله علیه و اله هم فرمودند قره عینى.
من را که میبینید همه جا را میبینم این بینش هم مال حسین علیه السلام است اگر شمس وجودش طلوع نکند ما هم نمیبینیم.
((یک دقیقه آخر این فایل در مورد روایات خندیدن بلند امیرالمومنین علیه السلام را گوش بفرمایید))
یاعلی مدد